Fibroliza mięśniowo-powięziowa - czym jest technika haka?

Fibroliza mięśniowo-powięziowa – czym jest technika haka? Fibroliza mięśniowo-powięziowa inaczej haczykowanie to technika, która pojawiła się po II wojnie światowej i jest wynikiem rozwoju głębokiego masażu bocznego przez dr Jamesa Kyriaxa. Szwedzki fizjoterapeuta Kurt Ekman odkrył złogi kryształowego moczu lub wapnia i neurotyczne drażniące cząsteczki. W celu leczenia tych złogów i wywoływanych przez nie patologii wynalazł okrągłe końcówki haków, które dzięki różnym kształtom i krzywiznom mogą manipulować strukturami i zbliżać się do nich dokładniej i łatwiej.

Czym jest technika haka?

Technologia hakowania polega na usuwaniu zrostów między mięśniami a powięzią. Włókna mięśniowo-powięziowe rozpuszczają i niszczą włókna tkanki łącznej i zrosty bez uszkadzania skóry. Metoda stosowania specjalnych haczyków o różnych krzywiznach ma na celu uwolnienie zrostów w powięzi mięśniowej, wokół ścięgna, odstępu mięśniowego i okostnej. Może to być radykalna i nieco irytująca technika, ale jeśli zostanie wykonana prawidłowo, dobre wyniki zostaną zniwelowane świadomością, że anatomia jest niezbędna do wydajnej i bezpiecznej pracy. Terapia Ekmana może skutecznie przywrócić prawidłową aktywność fizyczną określonych części ciała człowieka.

Techniki wykorzystywane w hakowaniu to:

palpacja i trakcja z użyciem odpowiedniego haczyka,
drapanie i stymulowanie tkanek na okostnej. Jest to oddziaływanie na obszary
kości, które są unerwione przez nerwy rdzeniowe,
naciskanie wykorzystywane w technice ślizgowej,
naciskanie i rozciąganie.

Fibroliza mięśniowo-powięziowa to metoda fizykoterapeutyczna polegająca na wstawieniu haka pomiędzy leczone elementy anatomiczne. Służą do leczenia chorób układu ruchu. Jeśli powięź utknie, na przykład z powodu przeciążenia, utworzy widoczne zwłóknienie, utrudniając przesuwanie się. Efektem jest ucisk na naczynia krwionośne i nerwy oraz uczucie bólu i dyskomfortu. Aby terapeuta mógł osiągnąć najlepsze efekty i zmniejszyć ból pacjenta, potrzebuje sprawnych palców i haczyków usprawniających ich pracę.

Wskazania do fibrolizy mięśniowo-powięziowej

Wskazaniem do zastosowania technik hakowania jest ból, jaki pacjent odczuwa po urazie. Rozciąganie włókien mięśniowo-powięziowych doskonale sprawdza się w różnego rodzaju urazach, takich jak stany zapalne stawów, rwa kulszowa, zapalenie ścięgien, nerwobóle, bóle lędźwiowe, łokieć tenisisty, łokieć golfisty oraz zaburzenia ruchowe po operacji. Podstawowy, ale też oparty na neurologii. Jest to metoda często stosowana w środowiskach sportowych, ponieważ pozwala szybciej przywrócić sprawność fizyczną, skutecznie zregenerować i przywrócić równowagę organizmu. Zahaczenie pozwala na szybsze wznowienie treningu w dobrej kondycji. Ta metoda jest opisywana jako skuteczny środek zapobiegawczy przed urazami.

Zalety stosowania techniki haka

Metoda cięcia powięzi i tkanek miękkich wykonywana jest za pomocą miękkich haczyków poliamidowych. Cały zestaw składa się z czterech haczyków o różnej wielkości, dzięki czemu terapeuta poradzi sobie z każdym rodzajem tkanki, dzięki czemu specjalista może wygodnie przeprowadzić zabieg bez odczuwania bólu i dyskomfortu, pracując w warstwach głębokich i powierzchownych. Wykorzystując te narzędzia oraz posiadając zdolności motoryczne i sensoryczne, terapeuci manualni są w stanie kontrolować napięcie i zmiany w tkankach. Terapeuta https://kursy-fizjoterapia.eu/ za pomocą miękkiego haczyka może zapobiec niekorzystnym zmianom poprzez zastosowanie odpowiedniego nacisku, wibracji, rozciągania lub wygładzania uszkodzonej tkanki, a jego zadaniem jest połączenie wszystkich pozostałych tkanek. Takie działania pozytywnie wpływają na odżywienie tkanki, prowadząc do jej elastyczności i deformacji.

Celem zabiegu jest uwolnienie (rozpuszczenie włókien), jak powiedział sam twórca „cząstek włókien”, bezpośrednio ogranicza to ruchliwość tkanki i wiąże się z adhezją lub adhezją w obrębie struktury. To uwolnienie zachodzi na różnych poziomach tkanki łącznej, co prowadzi do normalizacji ruchliwości jej różnych warstw.

W wieloletniej praktyce Kurt Ekman doprowadził do perfekcji metodę wypuszczania organizacji, tworząc w ten sposób hak. Narzędzie pozwala na przejście między ślizgającymi się płaszczyznami tkanki skórnej, ścięgien i tkanek głębokich. Ich zaletą jest to, że potrafią dokonać bardzo drobnych zmian, takich jak manipulacja okostną i ratowanie rąk terapeuty.

Haczyki i skrobaki to narzędzia do przedłużania rąk terapeuty. Ręka dzięki swoim zdolnościom sensorycznym i motorycznym potrafi rozpoznać napięcie i zmiany w poziomie tkanek kryjące się za wieloma chorobami. Może kompensować postęp negatywnych zmian poprzez wywieranie nacisku, rozciąganie, wibracje i wygładzanie uszkodzonej tkanki łącznej, wpływając w ten sposób na jej odżywienie, poprawiając w ten sposób jej elastyczność i odkształcalność.

Działanie mechaniczne: